De blikvanger
De dagen worden weer korter en de lampen mogen weer langer aan. Nadeel hiervan is dat er in onze keuken eigenlijk te weinig licht is. Dat we vorig jaar tot april onze kerstlampjes hebben laten hangen zegt daarover al genoeg. Nu hadden we na het opruimen van onze oude oven (ja, ook die kun je bijna een jaar op een ‘tijdelijke’ plaats laten staan) ruimte over in de keuken. Eén plus één is twee, dus op zoek naar een lamp voor boven op de keukenkast.
Na een korte online zoektocht bij de bekende online winkels leek het me een goed idee om even bij Etsy te kijken. Natuurlijk was er heel veel keus maar ik kreeg gelijk het gevoel dat ik het ook wel zelf kon. Dus de zoektocht begon pas echt bij het afstruinen van Pinterest en het maken van screenshots. Al snel werd duidelijk dat ik een groot blik nodig had en nog wel even over de poot/houder van het blik na moest denken.
Het blik was zo gevonden: vierenhalve kilo tomatenpuree van de Turkse supermarkt. De fitting en overige benodigdheden kochten we online bij Snoerboer. Ik koos voor een doorzichtig snoer en schakelaar zodat het niet zo duidelijk zichtbaar is op de keukenkast. Nu de houder nog, ritje naar de bouwmarkt dan maar?
Nee eerst naar de kringloop! Hier zit een ietwat rommelige kringloopwinkel waar ze nooit iets wegdoen. Dus daar had ik goede hoop. Na een zoektocht had ik twee kandidaten. Ten eerste stonden verschillende onderstellen van fonduepannen. Daar zou ik het blik dan recht op kunnen zetten zodat het snoer er aan de onderkant uit kan. Deze heb ik even laten staan, want die zullen heus niet opeens allemaal verkocht zijn.
Wat ik dan wel meenam? Een ‘bordenrek’ van Ikea. Het is een soort houder waarin je je borden kunt zetten zodat ze niet gaan schuiven als je deze in een la bewaart. Het mooie is dat het rek ook verstelbaar is en dat leek mij ook wel handig zodat ik niet te veel hoefde te klussen.
Het maken zelf ging niet helemaal van een leien dakje. We kochten een gatenboor die niet op onze boormachine paste. Al had dat volgens de specificaties wel gemoeten. Dus leenden we een week later een bejaarde boormachine van mijn vader waar het opzetstuk wél in kon. En natuurlijk paste de e27 fitting nét niet in een gat van 35 millimeter. Maar met vijlen, een paar inkepingen maken in het blik en wat grof geweld (niet van mij) hebben we de fitting erin weten te draaien.
Het blik past echt heel goed in de houder, ik heb het dan ook niet vast hoeven maken. Het is een echte blikvanger geworden, iets waar iedereen over begint bij binnenkomst. En dat is dan weer heel gaaf!
PS: Voor wie graag tomatensoep maakt, ik heb nog vierenhalve kilo tomatenpuree in de vriezer! 😉
